Էներգետիկ անվտանգության գնահատումը զուտ կոմերցիոն չափորոշիչներով կարող է հանգեցնել անդառնալի սխալների. Վահե Դավթյան

Վահե Դավթյանը գրում է. «2025 թ.-ի առաջին 7 ամիսների ընթացքում Վրաստանն ավելացրել է էլեկտրաէներգիայի ներկրումը շուրջ 634%-ով՝ հասցնելով այդ ցուցանիշը ֆինանսական արտահայտմամբ 26,1 մլն ԱՄՆ դոլարի:

Ընդ որում ներկրման ընդհանուր կառուցվածքում Հայաստանից ներկրված էլեկտրաէներգիայի բաժինը կազմել է ընդամենը 4,3 մլն ԱՄՆ դոլար, Ադրբեջանից՝ 21,2 մլն ԱՄՆ դոլար:

Կարևոր է նշել նաև, որ նույն ժամանակահատվածում Հայաստանը ներկրել է Վրաստանից 1,7 մլն ԱՄՆ դոլարի էլեկտրաէներգիա:

Վատ չէ, իհարկե: Առնվազն Վրաստանի հետ էլեկտրաէներգետիկ առևտրում այլևս հանդես չենք գալիս որպես նետտո-ներկրող:

Սակայն եթե հարցը դիտարկենք ավելի համակարգային կտրվածքով, ապա պարզ է դառնում, որ եթե վերջին տարիներին Հայաստանում արևային էներգետիկայի սրընթաց ու միաժամանակ քաոտիկ զարգացմանն ուղղված ռեսուրսների գոնե մի մասն ուղղվեր Հայաստան-Վրաստան նոր բարձրավոլտ գծի կառուցմանը, ապա, վստահաբար, մենք կունենաինք մեզ համար շատ ավելի բարենպաստ պատկեր:

Մի կողմից՝ կվերահաստատեինք մեր դիրքերը վրացական էլեկտրաէներգետիկ շուկայում՝ հանդես գալով որպես բարձր հավելյալ արժեք ունեցող ու ռազմավարական նշանակության ապրանքատեսակի՝ էլեկտրաէներգիայի կայուն արտահանող, մյուս կողմից՝ չէինք ունենա էլեկտրաէներգետիկ համակարգում արտադրական հզորությունների այն վտանգավոր գերծանրաբեռնվածությունը, որի մասին այլևս ստիպված է խոսել նույն կառավարությունը:

Էներգետիկ անվտանգությունը ինքնիշխանության հենասյուներից է: Դրա գնահատումը զուտ կոմերցիոն չափորոշիչներով կարող է հանգեցնել անդառնալի սխալների»: