Իշխանությունը չի զոհի իր «օգտակար զինվորին»

Այսօրվա պաշտոնյաների համար սովորական է դարձել, որ ցանկացած հարց բարձրացնելու դեպքում նրանք փոխում են թեման ու պատասխանի փոխարեն դիմում նվաստացնող ու վիրավորական արտահայտությունների։ Սրան ականատես ենք լինում նույնիսկ երկրի առաջին դեմքի մակարդակով, երբ հարցին պատասխանելու փոխարեն նա շեղում է թեման։ Նույն ոճով է գործում նաև ԱԺ ՔՊ խմբակցության պատգամավոր Արթուր Հովհաննիսյանը։

Թագուհի Թովմասյանը բարձրացրել էր կոնկրետ պահանջ՝ Հովհաննիսյանի թմրամիջոցների թեստավորման մասին։ Դա վիրավորանք չէր, այլ պահանջ։ Սա կարող էր պարզ ու պաշտոնական պատասխան ունենալ․ համաձայնել, չհամաձայնել կամ փաստերով հերքել։ Բայց Հովհաննիսյանը փաստարկ բերելու փոխարեն իջավ անձնական վիրավորանքների մակարդակի և կնոջ հասցեին անպատշաճ ենթադրություն արեց՝ առաջարկելով անցնել սեռավարակների թեստ։

Նման պահվածքն անվանվում է լկտիություն․ երբ փաստերի փոխարեն մարդը դիմում է անձնական վիրավորանքների, իր խոսքը վերածելով ոչ թե քաղաքական բանավեճի, այլ ստորացուցիչ հարձակումների։ Սա հարձակում է կնոջ անձնական կյանքի, արժանապատվության ու մասնագիտական համբավի վրա։ Պատգամավորի նպատակը ոչ թե Թագուհի Թովմասյանի բարձրացրած պահանջին լուծում տալն էր, այլ նրա հեղինակությունը արատավորելը, տարիներով ստեղծած վաստակը քանդելը։

Հարց է ծագում՝ ինչու՞ իշխանությունը քայլեր չի ձեռնարկում նման պահվածքի համար։ Պատճառը պարզ է․ քաղաքական շահ։ Նման պատգամավորները իշխանության համար «օգտակար զինվորներ» են․ նրանք կոշտ ու հաճախ անբարոյական ձևով հարվածում են ընդդիմադիրներին, ինչից իշխանությունն անուղղակիորեն շահում է։ Իսկ երբ հասարակությունը չի պահանջում խիստ պատժամիջոցներ, իշխանությունը պարզապես չի տեսնում անհրաժեշտություն նման քայլեր ձեռնարկելու։

Եվ քանի դեռ հանրությունը լուռ է, իշխանությունն իր «օգտակար զինվորներին»  չի զոհի։

Հասմիկ Բաբաջանյան

«Հրապարակ օրաթերթ»