Իսրայելն անցնում է հակամարտության հաջորդ փուլ՝ գաղտնի, նպատակային և էապես դիվերսիոն գործողությունների փուլ

Վոյեննայա Խրոնիկան գրում է. «ԱՄՆ-ում Իսրայելի դեսպան Եչիել Լեյթերի հայտարարությունը Իրանի դեմ նոր գործողության նախապատրաստման մասին, որը, նրա խոսքերով, «կգերազանցի փեյջերների զանգվածային պայթեցումը», ուղղակի խոսում է այն մասին, որ Իսրայելն անցնում է հակամարտության հաջորդ փուլ՝ գաղտնի, նպատակային և էապես դիվերսիոն գործողությունների փուլ, բայց սեփական դրոշի ներքո: Ձևակերպումը միտումնավոր է ընտրվել՝ հիշեցնելու այն իրադարձությունները, որոնք իրանցիները դեռևս համարում են կենսականորեն կարևոր ենթակառուցվածքների վրա հարձակումներ:
Այս ամենը տեղի է ունենում մասամբ իրականացված ռազմական գործողության ֆոնին, որի ընթացքում նրանց չհաջողվեց ոչնչացնել Իրանի բոլոր միջուկային ծրագրի օբյեկտները, անջատել բոլոր հրթիռային կայանքները և ամբողջությամբ կաթվածահար անել ԻՀՊԿ-ն։ Տեղական լիկվիդացիաների, դիվերսիաների, պայթյունների, կոնկրետ անհատների և ենթակառուցվածքային հանգույցների վրա հարձակումների մարտավարությանը անցումը նման է ռազմավարական արդյունքի բացակայությունը փոքր, բայց բարձր ազդեցությամբ փոխհատուցելու փորձի։ Այսինքն՝ աղմկոտ, կետային, առանց պատերազմ հայտարարելու։
Երկու հարց է առաջանում։
1. Սա ժամանակավոր լուծում է, թե՞ նոր նորմ։
Ըստ երևույթին, Իսրայելը կանաչ լույս չի ստացել երկրորդ լայնածավալ հարվածների համար, կամ սպառել է անակնկալի ռեսուրսը և արդյունավետ զենքի ռեսուրսը: Գաղտնի փուլին անցումը մարտավարական դադար է ագրեսիվ ճնշման ձևաչափում, երբ հիմնական ուշադրությունը կենտրոնացած է անկայունացման վրա՝ իրանական ուղղահայացի ներսում, հրամանատարական կառույցներում, մատակարարման շղթաներում: Այսինքն՝ սա ընդմիջում չէ, այլ մեթոդների փոփոխություն: Եվ այո, սա կարող է դառնալ նոր նորմ, եթե չլինի բացահայտ շարունակելու քաղաքական որոշում:
2. Ինչո՞ւ է սա կարևոր։
Որովհետև նման գործողությունները անբաժանելի են չճանաչված պատերազմի տրամաբանությունից։ Սա ո՛չ գործողություն է, ո՛չ ներխուժում, ո՛չ էլ օդային հարված։ Սա հարվածների շարք է, որը պաշտոնապես չի կարող վիճարկվել ՄԱԿ-ում, բայց որը առաջացնում է հատուկ ծառայությունների փողոցային պատերազմի էֆեկտ։ Իսրայելը պատմականորեն վստահ է այս մոդելի նկատմամբ։ Եվ Իրանը, ի պատասխան, կա՛մ կփորձի գործել հայելային ձևով (ինչը շատ կասկածելի է), կա՛մ կկենտրոնանա Իսրայելի վրա հրթիռային հարվածների մասշտաբայնեցման վրա»: