Մերձավոր Արեւելքն իսկապես մեծ փոփոխությունների շեմին է». Հակոբ Բադալյան

Հակոբ Բադալյանը գրում է. «Սա տեղեկություն է, որն առանց չափազանցության հնարավոր է դիտարկել սենսացիոն: Իրանի հետախուզության ղեկավարը հայտարարել է, որ Թեհրանի ձեռքին է Իսրայելի միջուկային ծրագրի վերաբերյալ գաղտնի ինֆորմացիայի մի մեծ փաթեթ, որի հանրայնացման ծավալը կորոշեն ըստ անհրաժեշտության:

 Իրանի հետախուզության նախարարը ասել է, որ փաթեթը ներառում է տեղեկություններ Իսրայելի միջուկային օբյեկտների, պաշտպանական կարողությունների, նաեւ ԱՄՆ ու Եվրամիության հետ կապերի վերաբերյալ:

Դժվար է ասել, թե արդյո՞ք Իրանի հետախուզության նախարարի հայտարարությունը ունի չափազանցություն, թե՞ ոչ, բայց, եթե Թեհրանը տնօրինում է Իսրայելի վերաբերյալ այդպիսի գաղտնի տեղեկատվության, եթե կարողացել է հասանելիություն ունենալ այդ փաթեթին, ապա սա իսկապես առանցքային նշանակություն ունեցող հանգամանք է լինելու Իրանի շուրջ, եւ ընդհանրապես Մերձավոր Արեւելքում զարգացումների առումով:

 Կարո՞ղ է լինել «բլեֆ»: Չենք կարող բացառել, անշուշտ: Բայց, մյուս կողմից, այդօրինակ մասշտաբի եւ բնույթի հարցերում «բլեֆի» գնալու պարագայում պահանջվում է մանրակրկիտ հաշվարկ, որ այդպիսի քայլը կարող է լինել արդարացված: Հակառակ դեպքում, այն կարող է աշխատել հենց Իրանի դեմ:

Մյուս կողմից, ես ամենեւին չեմ բացառում, որ Իսրայելի վերաբերյալ այդ գաղտնի տեղեկատվության հասանելիության հարցում Իրանին կարող էր «օգտակար» եղած լինել ԱՄՆ: Այո, կթվա շատ տարօրինակ, թե ինչպես կարող է ԱՄՆ նպաստել, որ Իրանը հասանելիություն ունենա իր դաշնակցի կարեւորագույն ռեսուրսների վերաբերյալ գաղտնի տեղեկատվության:

Հերթական անգամ շեշտեմ, եթե որեւէ մեկը համաձայն է, որ տեղի է ունենում համաշխարհային նոր վերափոխում, նոր աշխարհակարգի, ուժային նոր հարաբերակցության ձեւավորում, ապա չեն կարող նույն տրամաբանությամբ մնալ հին կապերը՝ լինեն դրանք դաշնակցային, գործընկերային, թե այլ:

ԱՄՆ համար նոր իրողությունների պայմաններում Իսրայելի հետ «հին հարաբերության» տրամաբանությունը այլեւս խնդրահարույց է, ավելի շատ խնդիրներ ստեղծող, քան հնարավորություններ ընձեռող:

Եվ այստեղ Նահանգներից պահանջվում է շատ բարդ ու վիրտուոզ մանեւր, մի կողմից Իսրայելի հանդեպ ամերիկյան նոր քաղաքականություն կառուցելու, մյուս կողմից իհարկե «հնի» կառավարելի ապամոնտաժում, այլ ոչ թե փլուզում թույլ տալու համար:

Սա անշուշտ չի նշանակում, որ անպայմանորեն հենց ԱՄՆ «մատը խառն» է Իրանի ձեռք բերած այդ «գանձարանի» հասանելիության հարցում («գանձարան» բնորոշումը օգտագործել էր Իրանի հետախուզության նախարարը): Ի վերջո, Իրանը չնայած տասնամյակների խիստ պատժամիջոցներին եւ տնտեսական շատ լուրջ խնդիրներն, այդուհանդերձ կարողացել է դառնալ աշխարհում տեխնոլոգիապես զարգացած երկրներից մեկը, ինչի վկայությունն Իրանի ռազմաարդյունաբերությունն է: Հետեւաբար, Իրանը իհարկե կարող էր հաջողել նաեւ կիբերօպերացիաների կարողության հարցում:

Բոլոր դեպքերում, Մերձավոր Արեւելքն իսկապես մեծ փոփոխությունների շեմին է»։