Ի՞նչ տարբերություն «խժռող» համակարգում ով վարչապետ կլինի
Մի քանի շաբաթ առաջ, պաշտոնավարման ժամկետի ավարտից ինն ամիս առաջ ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանը դարձյալ չհստակեցրեց՝ արդյո՞ք 2018 թվականի ապրիլից հետո մտադիր է զբաղեցնել վարչապետի պաշտոնը: «Արմենիա» հեռուստաընկերության «Ռ-Էվոլյուցիա» հաղորդման եթերում ՀՀԿ ղեկավարը ընդգծեց՝ ով խորհրդարանում ունի մեծամասնություն, նա էլ առաջադրելու է վարչապետի թեկնածությունը: «Ես բազմաթիվ անգամ ասել եմ և դա ես ասել եմ անկեղծորեն՝ առանց որևէ բան պահելու՝ ես երբեք չեմ մտածել, թե որն է լինելու իմ հաջորդ գործունեության ոլորտը, և նույնկերպ հիմա եմ շարունակում մտածել։ Դեռևս հսկայական ժամանակ կա։ Իսկ ի՞նչ էական է դա, արդյո՞ք էական է, էական չի, չէ՞։ Մեր երկրում տեղի է ունեցել քաղաքական պրոցես՝ ընտրություններ, մեր երկիրն արդեն խորհրդարանական կառավարման երկիր է, ով խորհրդարանում ունի մեծամասնություն, նա էլ առաջադրելու է վարչապետի իր թեկնածությունը: Իհարկե, անձերից շատ բան է կախված, բայց արդեն Հայաստանը անձնակենտրոն իշխանություն չունի։ Եվ կարծում եմ, որ դա մեր ժողովրդի վաստակն է: Եվ մեր ժողովուրդը, կարծում եմ, դրա դրական ազդեցությունը տեսավ ընտրություններից հետո, երբ որ առաջին անգամ պատմության մեջ մարդիկ չհավաքվեցին և չասացին, որ հիմա իրենք հեղափոխություն են անելու: Կարևորը սա է», - ասաց նախագահը։ Այն, որ պաշտոնավարման ժամկետի ավարտից հետո չի զբաղեցնելու վարչապետի աթոռը, նախագահ Սերժ Սարգսյանը խոստացել էր դեռ 2014թ. ապրիլին՝ սահմանադրական հանրաքվեից առաջ․ «Ես չեմ հավակնի նաև վարչապետի պաշտոնին»: Սակայն հանրաքվեից ընդամենը տասն ամիս անց Al Jazeera հեռուստաընկերության հետ զրույցում նախագահ Սարգսյանն այլևս չբացառեց վարչապետ դառնալու տարբերակը․ - «Ես շատ վաղ եմ համարում այդ խոսակցությունները: Ինչո՞ւ: Դա նույնն է, երբ որ դեռևս ձուկը ջրում, մենք սկսենք խոսել նրա օգտագործման մասին»: Այս տարվա մարտին էլ Սերժ Սարգսյանը հայտարարեց՝ չգիտի, թե ապագայում ինչ կարգավիճակ կունենա երկրի անվտանգության ապահովման գործում․ «Չգիտեմ դա ինչ կարգավիճակ կլինի, բայց հաստատ որևէ ձևաչափով օգտակար կլինեմ»: Մեր հասարակությանը վերջին մի քանի շաբաթներին գցել են մի ծուղակի մեջ` «ով է լինելու վարչապետը» 2018-ից: Լրագրողական, փորձագիտական շրջանակները «կաշվից» դուրս են գալիս այս հարցը պատասխանելիս: Դիսկուրսը տեղափոխվել է` «ո՞վ է լինելու»: Իսկ ի՞նչ տարբերություն` ով է լինելու, եթե համակարգը մնալու է նույնը: Այս հարցի պատասխանը, ոչ ոք չի ցանկանում գտնել, որովհետև խնդիրն այդտեղ է: Եթե համակարգը մնում է նույնը, ու «խժռում» է բոլորին` ի՞նչ տարբերություն, թե մեկ տարի, կամ երկու-երեք, կամ հինգ տարի ով կլինի վարչապետ: Քաղաքական դիսկուրս մտցնելով «ո՞վ է լինելու» հարցը, դրա հիմքում, իրականում իշխանությունն ավելի խորքային հարցեր է լուծում: Նախ` զբաղեցնում են հասարակությանն այդ հարցով, քաղաքական ուժերին այս գործընթացում են ներգրավում, սակայն իրականում կրկին համակարգի պահպանման հարցն է լուծվում: Այս պարզ ճշմարտությունը ե՞րբ պետք է գիտակցեն բոլորը... Թամար Բագրատունի
Հետևեք մեզ Viber-ում
