Պատերազմ՝ անթույլատրելի «զենքերով»

Իշխանությունները շարունակում են պայքարը խոսքի ազատության դեմ, այդ պայքարն արդեն տեղափոխվել է բռունցքների դաշտ, անձնական տարածք:
Լրագրող Փայլակ Ֆահրադյանին բռունքցներով հարվածելու ԲՏԱ արդեն նախկին նախարար Հակոբ Արշակյանի արարքն անպատիժ թողնելուց հետո իշխանությունն իր թափթփուկներով օրերս մտավ լրագրող Անի Գեւորգյանի անձնական տարածք: Համացանցում տարածելով Անիի եւ իր երկու տարեկան երեխայի լուսանկարները՝ իշխանական խունտան ամենավերջին հայհոյանքներով ու սպառնալիքներով էր դրանք ուղղորդում: Եւ չնայած իրավապահ կառույցները իբր հետաքրքրված են այս միջադեպով եւ հայտնում են, որ քննություն է տարվում, սակայն կասկած չկա, որ Նիկոլ Փաշինյանի գրպանում տեղավորված իրավապահ մարմինները «հանցակազմի բացակայության» հիմքով կմերժեն քրեական գործի հարուցումը եւ իշխանական թայֆայի ներկայացուցիչները այս լկտի ու անբարո պահվածքը, երբ արդեն թիրախավորում են երեխաների, կմնա անպատիժ: Ի դեպ, երեկվանից համացանցի իշխանական հատվածը բողոքի ձայն էր բարձրացրել, թե ինչու վարչապետ Փաշինյանի երեխաների համար չկար նման մտահոգություն եւ նրանք էլ հատկապես պատերազմից հետո թիրախավորվել են հանրության որոշակի շրջանակների կողմից: Խնդիրն այն է, որ լրագրողներից որեւէ մեկի երեխան այսքան ժամանակ չի միջամտել պետության գործերին, գրառումներով հաթաթա չի տվել քաղաքական-հասարակական-լրատվական որոշ շրջանակների, ինչպես որ անում է Փաշինյանի ավագ դուստրը:

Ինչեւէ, կասկած չկա, որ եթե Փայլակ Ֆահրադյանի ծեծի տեսանյութի առկայության պարագայում հետո մերժեց քրեական գործի հարուցումը, ապա ինչ է եղել որ, կհայտարարեն, որ Անիին թիրավորողները ֆեյք օգտատերեր են եւ իրենց չի հաջողվում պարզել նրանց ինքնությունը:
ԶԼՄ-ների դեմ շուրջ երեք տարի առաջ վարչապետի առաջնորդությամբ սկսված արշավը որեւէ դեպքով պատասխանատվություն չի սահմանել եւ այդ անպատժելիությունն էլ նոր հանցանքներ է ծնում եւ ամեն օր էլ ավելի բիրտ եւ անթույլատրելի միջոցներ են ընտրվում:

Գրոհը սկսվեց երկու տարի առաջ ԶԼՄ-ների մասին վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի լայվերից ու ֆեյսբուքյան գրառումներից, նախ հեռուստաընկերություններից մեկի գործունեությունը Փաշինյանը «հակապետական» որակեց, ապա լրատվամիջոցները բաժանեց սեւ ու սպիտակի, հեղափոխական ու հակահեղափոխականի, ընդ որում ըստ վարչապետի՝ վերջինների շարքում են ԶԼՄ-ների շուրջ 90 տոկոսը: Զուգահեռ ԱԱԾ-ն ու ոստիկանության աշխատակիցները մտան մի քանի խմբագրություն, առգրավվեց մասնավորապես Yerevan.today-ի համակարգիչը եւ լրագրողական այլ տեխնիկա, ֆեյսբուքում իշխանական շրջանակների հովանավորչությամբ արշավ սկսվեց Հրապարակ օրաթերթի դեմ, սրան գումարած ֆեյսբուքյան ստատուսագիրների թիրախավորված գրառումները: Իշխանության պահապաններ կոչվող խունտան ապա ձվերով հարձակում գործեց Hayeli.am խմբագրության վրա, վնասեց խմբագրության գույքը, սպառնալիքներ եղան խմբագրակազմին եւ հատկապես Անժելա Թովմասյանին ուղղված, սակայն միջադեպը մնաց անպատիժ:

Հետո քայլիստները որոշեցին օրենսդրարական կարգավորումներով սահմանափակել ԶԼՄ-ների գործունեությունը, ճնշել լրատվամիջոցներին, սահմանափակել նրանց գործունեությունը: Նիկոլ Փաշինյանի աներձագ Հրաչ Հակոբյանը որոշեց, որ կայքերից, հեռուստաեթերից, ռադիոյից պետք է արգելել բույքմեքերական ընկերությունների գովազդը, մեկը մյուսի ետեւից օրենքներ ընդունեցին, որոնք բարդացնում են ԶԼՄ-ների գործունեությունը: Բայց ինչպես տեսնում ենք իշխանությունը չի կարողանում հագուրդ տալ իր պահանջին եւ որոշել է ֆիզիկապես հոշոտել լրագրողներին, հոգեբանական ճնշումների ենթարկել, գոռգոռալ, հոսանքազրկել, նույնականացնել ինչ-ինչ քաղաքական ուժերի հետ եւ այսպես շարունակ: Հիմա, երբ կապիտուլանտ իշխանությունը գնում է վերարտադրության, ընդդիմությունը ձեռքերը լվացել է իշխանության դեմ պայքարից, նրանց կոկորդում մնացել են միայն լրագրողներն ու լրատվամիջոցները: Դրա համար էլ հատում են անգամ կարմիր գծերը, որ ճնշեն չորրորդ իշխանության ներկայացուցիչներին:
Երբեմնի լրագրող , այսօր վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը պետք է հասկանա, սակայն, որ մինչ օրս որեւէ մեկը չի շահել ԶԼՄ-ներին պատերազմ հայտարարելուց:

Անի Սահակյան