Մաղթանք իմ կնոջից կուզեի լսել, որը չկա. Տիգրան Մանսուրյան

Կոմպոզիտոր Տիգրան Մանսուրյանը ծննդյան 80-ամյակի առիթով այսօրվա մամուլի ասուլիսի ժամանակ հայտարարել է, որ ինքը չնայած տարիքին՝ շարունակում է աշխատել, իր պարտքն է համարում հայկական հոգևոր ստեղծագործությունները, միջնադարյան աղոթքներն ու շարականները հայ ժողովդին հասանելի դարձնելը: Մանսուրյանը նշել է, որ ԽՍՀՄ փլուզումից հետո հանրության մեջ տարածվել է ռաբիս երաժշտությունը: Խորհրդային տարիներին կար պետական մարմին, որն արգելում էր ռաբիսի տարածումը հանրության մեջ, սակայն հետո հանվեց այդ արգելքը, և յուրաքանչյուր ոք իր ձևով է փոխանցում երաժշտությունը, ինչն իջեցնում է հանրության ճաշակը: Այդ պատճառով կոմպոզիտորն ափսոսում է, որ բարձրաճաշակ երաժշտությունը քիչ է հասանելի լինում հասարակությանը: Հարցին՝ եթե հետ հայացք գցեր իր անցած ուղուն, ինչի՞ համար երբեք չէր ափսոսա, և շա՞տ են եղելությունները, որոնց համար ափսոսալու տեղ է ունեցել, Մանսուրյանը պատասախանեց. «Ես երիտասարդ տարիներին աշխատել եմ, բայց շատ ավելի պետք է աշխատեի, շատ ավելի արդյունք պետք է ունենայի: Ճիշտն ասեմ, այն տարիներին ես չէի հավատում, որ կարող եմ լիովին իրականանալ, որովհետև սովետական համակարգը կար, որի ներսում ես ինձ չէի զգում հարազատ և ես չեմ կարող ասել, որ ինձ նեղացրել են կամ ես ինձ խորթ եմ զգացել: Ես աշխատել եմ ոչ այնքան ինտեսնիվ, որքան՝ երբ սովետը վերջացավ: Ցավում եմ այդ ժամանակի համար, որ կարծում էի, թե այդ համակարգն անվերջ է: Ես երկու իրականությունների միջով եմ անցել՝ սովետական և հետսովետական»: Այն հարցին, թե ամենացանկալի մաղթանքը ումից կուզեր լսեր իր հոբելյանի առթիվ, ասաց. «Ներողություն պետք է խնդրեմ, սենտիմենտալ կարող է հնչել. մաղթանք իմ կնոջից կուզեի լսել, որը չկա»: