Երկու պաշտպանության նախարարների` իրարից բաժանող այդքան փոքր տարածքում այնքա՜ն մեծ պատմություն կար...

Բանը... -Առանձնապես ոչ ուրախ մի տեղ... -Վիգեն Սարգսյանը եկեղեցի մտավ այն պահին,. -Երբ արդեն դուրս էր գալիս Դավիթ Տոնոյանը... -Վիգենը չէր տեսել Դավիթին` -Դավիթը տեսել էր.... յուրօրինակ էլեկտրականացած,. իրեն հատուկ խոր հայացքով ուղեկցեց Վիգենին... -Մի անբացատրելի, ներքին, մարդկային` -Ցավոտ դիսկոֆորտ կար նրա հայացքում` -.... Հայացքի ներսում` ափսոսանքը, ցավը, գերզգայուն ուշադրությունը ահավոր միախառնված էին միմյանց... Հ.Գ. -Երկու պաշտպանության նախարարների` իրարից բաժանող այդքան փոքր տարածքում` -Այնքա~ն մեծ պատմություն կար.. -Այս երկրի, կորսված մարդկային հարբերությունների. բոլոր դեպքերում նյարդերով միմյանց զգալու` - Նաեւ` ափսոսանք.... ափսոսանք Հ.Գ. -Եկել ու ոչ մի կերպ չեմ մոռանում այդ դիպվածը... Հ.Գ. -Գուցե առաջին շերտում համադրելի չէ` ամենեւին. -Սակայն պատմական, մարդակային ճակատագրի կտրվածքով... -Գրեթե համանման մի հանդիպումից. -Ողջ կյանքս ազդված եմ ապրել... -Թուրքերի դեմ պայքարի ելած` հիվանդացած ու այլեւս մահացած Բայրոնի, դին տեղափոխում էին Անգլիա. -Ճանապարհների խաչմերուկներից մեկում նրա դիակառքը հանդիպել էր` սիրեցյալի` Լեդի Կարոլինա Լեմի դիակառքին... -Երեւի թե` ասելու` չասվածը, պատմելու` չպատմվողը.... Հ.Գ. -Վենեցիայում` Մխիթարյանների միաբանությունում ես շատ երկար նստեցի այն սեղանի մոտ. -Ուր նստել էր Բայրոնը... -Այսօր կրկին` մտովի այդ սեղանի կողքին էի` -Ինձ ուղղելու հարցը.