Նիկ՝ոլ, խիղճդ հանգիստ ես քնո՞ւմ,որ Վանոն դրսում հիվանդ, ծեր․․․ ծնունդա տոնում

Սերժի վախտ՝ վատ էր․ -Նիկոլը փրկիչ ա․․․ -Բա չե՞ք ասի՝ մի հատ․ -Ինչո՞ւ գեթ մեկ անգամ չանդադարձավ Վանոյի վերադարձի խնդրին․ -Կասե՞ք մի հատ․ -Ինչու երկու անգամ, երբ Արարարտ Զուրաբյանը բարձրացրեց այդ հարցը․ -Նիկոլը ոչ միայն չտվեց Վանոյի անունը․ -Այլեւ չասաց․ -Որ գիտեք, ժողովուրդ ջան, այ ագոռա․․․ -Վանոյին հանիրավի են մեղադրել․ -Էդ Ռոբի ու Սերժի վախտ․ -Ինչի մի հատ չասաց․ -Եթե անգամ արդար են դատել կամ չեն դատել․ -Վաղեմության ժակետն անցել ա․ -Գրող մարդա․․ -Հենց միայն իր օտար ափերի դեգերումով․ -Փոքր արագությունների, մանրամասն սիրելու էս երկրից, -Իր էրեխեք-ընտանիքից, մեզնից, իր մոշի ու մոռի թփից էսքան տարի հեռու լինելը․ -Ամնենամեծ բանտ ու մեղադրանքն էր իր համար․ -Թողնենք գա․ -Էդ սերնդից՝ առանց էն էլ տղերքը սաղ գնացին՝ -Հրանտոն, Լեւոնը՝ Խեչոյան, Հրաչը Թամրազյան․․․ -Մարդ չի մնացել․ -Երկիր ենք, տուն ենք․ -Սխալա ա՞ արել․ -Մի էրկու էդքան էլ համակարգ ու երկիր ա կայացրել․ -Մեր Վանոն․ -Մեր գառ-ախպերիկը․ -Տաղանդավոր տող ա տվել էս տողի պակասից գժվող, խախտվող, լքվող երկրին․ -Էդ Վանոն, ինձ՝ Նիկոլիս՝ իր օրերում տեր ա կանգնել․ -Ասել ա՝ -Արարատ /օֆ, գրողեմ քեզ Այրարատ Միզոյան, որ զանգում եմ, չես վերցնում/․ -Որ - Արարարտ Զուրաբյան՝ էդ էրեխուն՝ Նիկոլին, լավ նայի․ -Խաթրին չկպնեն․ -Մեր կողմերի խենթա․․ էրեխա յա․․ որբա ա․․ Հ․Գ․ -Նիկ՝ոլ, խիղճդ հանգիստ ես քնո՞ւմ․․ -Որ Վանոն դրսում հիվանդ, արդեն ծեր․․․ Էսօր ծնունդա տոնում․ -Էսօր էս երկրում ոչ բարով հեղափոխության ա․ -Ու իր պահած տղեն․ -Երկիր ա քշում․․․ Հ․Գ․ -Օօ՜ֆ, հոգիս ցավում ա․․․ -Երկրիս համար էլ, գնացածներ համար էլ, մնացածների էլ․ -Շնորհավո՝ր, Վանո ջան․ -Հիշո՞ւմ ես, ասում էի՝ չես իմանա․ -Ով՝ ում առաջ դուռը կբանա․ -Ասում էի՝ -Վանո՜ո՜ո՜, մենակ ես․ -Ասում էիր․ -Կարմեն Դավթյան, որ աչք ունենաս, կտեսնես՝ -Մենակ չեմ․․․ -Օֆ, Վանո ջան․․․ ուժեղներն են մենակ իլում․ իմ ախպեր․ -Իմ գառ-ախպեր