Սովետը հոգին տալիս

Սովետը հոգին տալիս, կամ` իմ սեպտեմբերի 1-ը. Ուղիղ 30 տարի առաջ` 88-ի սեպտեմբերի 1-ին առաջին անգամ դպրոց գնացի: Երևանի Նոր Նորքի 7-րդ Զանգվածի թիվ 88 դպրոցի բակում սևուսպիստակ համազգեսներով շարված 2000-ից ավելի աշակերտներիս էր դիմում տնօրենը: Այս ինիցիացիոն գործընթացին էին հետևում շենքերի բակերում ու պատշգամբներում ծվարած ծնողներն ու տատիկ-պապիկները: Եվ ահա, պանելային մեր դպրոցի բեմահարթակից տնօրենը բարձրախոսից ճառում է. - Այո՛, ես ո՛չ մի հարստություն չունեմ, իմ միակ հարստությունը դուք եք երեխաներ: Ազգագրագետ հայրս` Զավենը, որ այլ տղամարդկանց հետ հետևում էր շքերթային այս միջոցառմանը հակադարձում է. - Սուտ ես ասում, բա էն 24-10դ (նկատի ունի Վոլգա մեքենան) որտեղի՞ց ա... Իր մայրամուտին մոտեցող սովետի` ստի, երեսպաշտության ու երկերեսանիության բարձրակետն էր, երբ պաշտոնական ելույթներն ու մամուլը մի բան էին ասում, մինչդեռ իրականությունը բոլորովին այլ էր: Մեր ծնողների ըմբոստ սերունդը կարողացավ վերջ դնել կեղծիքին ու ստին, մեզ ժառանգելով անկախություն ու հաղթանակներ: Այժմ` ԽՍՀՄ փլուզումից շուրջ 3 տասնամյակ անց, մենք կրկին հաղթել ենք ստին և հիմա հնարավորություն ունենք մեր երեխաներին փոխանցել ազատ ու երջանիկ երկիր: Շնորհավոր սեպտեմբերի 1 սիրելի դպրոցականներ, բարի գալուստ դպրություն, լավ սովորեք, ըմբոստ եղեք, իսկ մենք անելու ենք հնարավորինը` ձեր խաղաղ ու բարեկեցիկ ընթացքն ապահովելու համար... Գրել է Արսեն Խառատյանը