Հայ «նոր» քաղաքագիտական մտքի վտանգավոր «գոհարները»
Պատմաբան, քաղաքական գիտությունների դոկտոր Արմեն Այվազյանը Facebook-ի իր էջում գրում է. «Վերջին շրջանում հայ քաղաքագիտական մտքի ինչպիսի նոր «գոհարներ» ասես, որ չեն հնչում։ Օրինակ, ԵՊՀ իրավագիտության ամբիոնի աշխատակից, իրավագիտության թեկնածու, դոցենտ Արթուր Ղազինյանի կարծիքով, թուրքական սպառնալիքի դեմ գլխավոր երաշխավորը ոչ այլ ինչն է, քան... ՆԱՏՕ-ի հետ համագործակցությունն ու Թուրքիայի հետ երկկողմ կառուցողական հարաբերությունների հաստատումը։ Եվ սա ասվում է այն դեպքում, երբ ՆԱՏՕ-ն ու ո՛չ էլ ՆԱՏՕ-ի անդամ որևէ պետություն Հայաստանի անվտանգությունը երաշխավորող որևէ պարտավորություն երբեք չեն ստանձնել, չեն պատրաստվում ստանձնել ու չեն էլ կարող ստանձնել մի շարք ծանրակշիռ պատճառներով։ Նշեմ այդ պատճառներից միայն մեկը՝ Թուրքիան ՆԱՏՕ-ի անդամ է և ունի նմանատիպ որոշումներ ընդունելու վրա վետո դնելու իրավունք։ Ինչ վերաբերում է թուրքական վտանգի չեզոքացմանը՝ այդ ֆաշիստական պետության հետ «երկկողմ կառուցողական հարաբերություններ» հաստատելու միջոցով, ապա այդ նեխած գաղափարը միշտ էլ մեռելածին է եղել, իսկ այժմ այն նաև ատավիստական է։ Վերջին տասնամյակների պատմությունը փաստում է, որ Թուրքիան Հայաստանի հետ բարիդրացիական հարաբերություններ կառուցելու որևէ ցանկություն չունի, որովհետև Թուրքիայի և Ադրբեջանի նպատակը մեկն է՝ Հայաստանի ոչնչացում։ Ուրեմն լրջացե՛ք վերջապես և անպատասխանատու մերկապարանոց քարոզչությամբ մի՛ զբաղվեք՝ մեր ու ձեր երկրի, մեր ու ձեր երեխաների անվտանգության հաշվին։ Բայց այսքանով Ղազինյանի ասելիքը չի ավրատվում։ Ըստ նրա, ռուսական 102-րդ ռազմաբազան էլ կոչված է ընդամենը օժանդակելու (չզարմանա՛ք) ՆԱՏՕ-ին՝ Հայաստանի անվտանգության ապահովման գործում։ Եվ այս կատարյալ շիլաշփոթը մեզանում կոչվում է «վերլուծաբանություն»։ Առհասարակ, Թուրքիան թշնամի չտեսնելու-չճանաչելու ռազմավարական հավկուրությամբ Հայաստանում շատերն են դեռ տառապելու՝ այնքան ժամանակ, քանի դեռ ՀՀ իշխանություններն իրենք չեն որդեգրել իսկապես հայաստանակենտրոն արտաքին քաղաքականություն։ Ահա ս.թ. հուլիսի 20-ին Երևանում կայացած «ՀԱՅԱՍՏԱՆ ԵՎ ՌՈՒՍԱՍՏԱՆ․ ԻՐՈՂՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ, ԽՆԴԻՐՆԵՐ ԵՎ ՀԵՌԱՆԿԱՐՆԵՐ» համաժողովում Ա. Ղազինյանի ելույթից համապատասխան մեջբերումը բառացի. «Ռուսաստանին պետք է համոզել, որ Հայաստանն այլընտրանք չունի դիվերսիկացված արտաքին քաղաքականություն վարելու։ ՆԱՏՕ-ի հետ համագործակցությունը՝ դա օրվա հրամայական է։ Դա լրջագույն խնդիր է, որ Հայաստանը պետք է ունենա այդ համագործակցությունը։ Քանի որ այդ համագործակցությունն է հանդիսանալու, վերջին հաշվով, Հայաստանի անվտանգության երաշխավորը Թուրքիայի հետ հարաբերություններում։ Ռուսական ռազմական բազան ընդամենը դրան կօժանդակի, բայց հիմնական սպառնալիքը չեզոքացնում են երկկողմ կառուցողական հարաբերություններով»։
Հետևեք մեզ Viber-ում
